Een opmerking die ik- en ik vermoed vrijwel alle keramisten - regelmatig voorbij hoor komen is ‘Oh bij de [….] hebben ze ook leuke kopjes en daar zijn ze veel goedkoper‘. En dat klopt als een bus! Ook bij de grote, goedkope ketens hebben ze fantastische producten. Het is vaak gebruiksgoed dat ook nog eens helemaal inspeelt op de trends van nu, dus aansluiten bij wat de massa graag wilt. Dat kan ik als eenling niet klaarspelen. Bovendien is het maakproces van de kopjes bij de ketens heel anders. Ook al staat erop ‘handmade’, het is alsnog fabrieksmatig gemaakt.
Bij mij gaat alles een paar keer door mijn handen. Alles is écht 100% handmade en in mijn geval ook homemade. In mijn kleine atelier in huis bedenk ik de ontwerpen, mislukken dingen, probeer ik nieuwe dingen uit en maak ik alle bestellingen, kopje voor kopje helemaal zelf. Heerlijk vind ik dat! Bovendien maak ik in eerste instantie dingen die ikzelf mooi vind. Wat ik maak, moet aansluiten bij míj́n smaak, niet die van de massa. Anders kan ik er niet mijn ziel en zaligheid inleggen en helemaal 100% achter het product staan. Natuurlijk worden dingen op maat gemaakt en is er in overleg heel veel mogelijk, maar de essentie moet toch wel aansluiten bij de eigenheid van mijn producten.
Maar buiten dat het proces van mijn werk verre van geïndustrialiseerd is, is er ook een verschil in beleving. Een kopje van een keten is net zo functioneel als een kopje van Kokonn Ceramics. Er past koffie in, het kopje lekt niet en het kan in de vaatwasser. Maar de waarde zit niet in de functie, maar zit in het verhaal, in het verschil tussen kunst en ‘functioneel product’, in de esthetische waardering, in de waardering van het verhaal van de maker. Het verschil tussen gebruiksgoed en gebruiksgoed met een verhaal. En de liefde die een keramist in zijn of haar product stopt, is onbetaalbaar.
Elk stuk keramiek dat door een kleine onderneming vervaardigd wordt is kunst. Het begint allemaal met een eenvoudige, onopvallende klomp klei om uiteindelijk te transformeren tot iets buitengewoons. Magisch toch?